Nazım Hikmet - Memleketimi Seviyorum Şiiri

Memleketimi seviyorum: 

Çınarlarında kolan vurdum, hapisanelerinde yattım. 

Hiçbir sey gidermez iç sıkıntımı 

Memleketimin şarkıları ve tütünü gibi. 

Memleketim: 

Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya, 

Kurşun kubbeler ve fabrika bacaları 

Benim o kendi kendimden bile gizleyerek 

Sarkık bıyıkları altından gülen halkımın eseridir. 

Memleketim: 

Memleketim ne kadar geniş 

Dolaşmakla bitmez tükenmez gibi geliyor insana. 

Edirne, İzmir, Ulukışla, Maraş, Trabzon, Erzurum. 

Erzurum yaylasını yalnız türkülerinden tanıyorum 

Ve güneye 

Pamuk işleyenlere gitmek için 

Toroslardan bir kere olsun geçemedim diye utanıyorum. 

Memleketim: 

Develer, tren, Ford arabaları ve hasta eşekler, 

Kavak , söğüt ve kırmızı toprak. 

Memleketim: 

Çam ormanlarını, en tatlı suları ve dağ başı göllerini seven 

alabalık 

Ve onun yarım kiloluğu 

Pulsuz gümüş derisinde kızıltılarla 

Bolu'nun Abant gölünde yüzer. 

Memleketim: 

Ankara ovasında keçiler: 

Kumral, ipekli, uzun kürklerin parıldaması. 

Yağlı, ağır fındığı Giresun'un 

Al yanakları mis gibi kokan Amasya Elması, 

Zeytin, incir, kavun ve renk renk salkım salkım üzümler 

Ve sonra kara saban 

Ve sonra kara sığır: 

Ve sonra ileri, güzel, iyi 

Her şeyi 

Hayran bir çocuk sevinci ile kabule hazır 

Çalışkan, namuslu, yiğit insanlarım 

Yarı aç, yarı tok 

Yarı esir... 

Nazım Hikmet